Ως γνωστόν, για την κατασκευή μιας πίπας καπνού χρειάζονται ένα κομμάτι ξύλου ή αφρού θαλάσσης (Meershaum) ή άλλου υλικού, που το μέγεθός του να είναι τουλάχιστον 40 x 40 mm.
Οι πίπες καπνού Alexander κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου από το θρέμμα (γέννημα) της ερείκης και το γέννημα αυτό το αναπτύσσει η Ερεικα ή Αρπουρέα μεταξύ ρίζας και χώματος και απαρτίζεται από κοιμωμένους οφθαλμούς της ερείκης.
Για να φθάσει αυτό το γέννημα στο μέγεθος που θα μας δώσει μια πίπα, πρέπει η ερείκη να το θρέψει περίπου 150 χρόνια, καθότι αναπτύσσεται σπό 2-5 mm ετησίως.
Ανθισμένος κλώνος
δενδρυλίου Ερείκης
Θρέμμα Ερείκης
© Copyright Alexandros Zavvos 1964-2006
Στον ενάμισυ λοιπόν αιώνα της ανάπτυξής του, έχει υποστεί τα δυνά της φύσης και του ανθρώπου, όπως παγωνιές, ξηρασίες, σκληρά πετρώδη εδάφη, των οποίων μικρές πέτρες εσωκλείει. Ομως την περισσότερη ζημιά την υφίσταται από τις φωτιές του δάσους που την φιλοξενεί.
Κατά το φινίρισμα, όλα τα παραπάνω τα βρίσκουμε στην κεφαλή (bowl) της πίπας και ανάλογα με την ποσότητα και το μέγεθος των ελαττωμάτων, τα οποία υποχρεωτικά τα γεμίζουμε με διάφορες κολλώδεις σταθεροποιητικές ουσίες, κατατάσσονται και οι πίπες για την ποιότητά τους.
Ψυχρό κάπνισμα
Ο καπνός στην υγροστατική πίπα περνά με μεγάλη ταχύτητα από ειδικό ξύλινο φίλτρο από Balsa, όπου επιτυγχάνεται η πρώτη διάσπαση και ψήξη του καπνού. Στο τέλος του φίλτρου η οπή του πρώτου αυλού στενεύει, με συνέπεια την αύξηση ταχύτητας ροής του καπνού, που πέφτει στο κενό. Περνώντας από τον δεύτερο αυλό, που είναι ενσωματωμένος στο στόμιο, υφίσταται τη δίνη του στροβίλου.
Ο στροβιλισμός τον ψύχει, η ψύξη τον υγροποιεί , και η υγροποίηση παρασύρει τα βαρέα κατάλοιπα του καπνού και τα αποθηκεύει στην "παγίδα" χωρίς να έλθουν ποτέ στο στόμα, ούτε και να επιστρέψουν στον χώρο καύσης του καπνού.
Υγροστατική πίπα
Η μοναδική αυτή ανακάλυψη, βασισμένη στην αρχή Bernulli της αντικρουόμενης πίεσης αερίων, έλαβε το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας (No 87833) από το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ενέργειας.
Αντίθετα με τις συμβατικές πίπες φίλτρου ή απλές, η υγροστατική πίπα μειώνει δραστικά την υγρασία και τα βαρέα κατάλοιπα πίσσα, κομμαρίνη), που με απλές πίπες φίλτρου ή ψήκτρας θα περνούσαν στον οργανισμό μας - και εξαφανίζει την πικρότητα και το κάψιμο της γλώσσας.
Εκείνο που τελικά μένει καπνίζοντας τη υγροστατική πίπα ALEXANDER είναι το άρωμα και η γεύση του καπνού.
Πελάτες
Η καλή δομή της Ελληνικής Ερείκης, η αμέριστη προσοχή στην ποιότητα και η κάθετη παραγωγή (από το βουνό του ερεικοφόρου δάσους ως τον καταναλωτή) είχαν σαν αποτέλεσμα η εταιρεία ALEXANDER Briar Pipes να γίνει προμηθεύτρια φίρμα, και να την ζητούν επίμονα οι παρακάτω επώνυμες εταιρείες κατασκευής καπνοσυρίγγων. Οι εταιρείες αυτές προμηθεύονταν από εμάς προπλάσματα καπνοσυρίγγων, κεφαλές καπνοσυρίγγων, ημιέτοιμες και έτοιμες καπνοσύριγγες, όπου έλειπε μόνον η σφραγίδα του ονόματός τους.
Επί σειρά ετών, λοιπόν, προμηθεύαμε τους:
• F. Charatan & Son Ltd - England
• Dunhill Pipe Ltd - England
• Tilshea Pipe Ltd - England
• Orlik Ltd - England
• Stanwell Briar Pipes - Denmark
• Erik Noerding Aps -Denmark
• G. Jensen Pipefabrik - Denmark
• Kapp & Peterson - Ireland
• Savinelli Achille - Italy
• Sparta Pipes Inc. (Dr. Grabow Pipes) - USA
• J. Landau Inc - USA
• Albert - John Briar Ltd - USA
Ιστορικό
ALEXANDER Briar Pipes!
Γεννήθηκα στον Μώλο Θερμοπυλών, στην Λαμία. Από μικρό παιδί είχα έφεση στην τέχνη, αρχής γενομένης από την ζωγραφική. Σπούδασα Ραδιοηλεκτρολόγος, και σε ηλικία 23 ετών ασχολήθηκα με το εμπόριο, διαθέτοντας αρχικό κεφάλαιο 150.000 δρχ. το 1962.
Στη δουλειά της πίπας μπήκα με την γνωριμία, όλως τυχαίως, του κ. Libero G. Albanese, πρώτου τεχνίτη και παραγωγού προπλασμάτων καπνοσυρίγγων στην Καλάμπρια της Ιταλίας. Οταν του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα, σχεδόν με προσκύνησε, λέγοντας ότι έχουμε το καλύτερο ρείκι του κόσμου για πίπες. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος είναι σφόδρα ερωτευμένος με τη δουλειά αυτή - μου την μετέδωσε σχεδόν ακαριαία!
Από τα μέσα του 1962 ως το 1963 έψαχνα τον κόσμο να βρώ κάποιο κολλέγιο ή μιά καλή σχολή να διδαχθώ την τέχνη της πίπας, αλλά μάταια - δεν υπήρχε ούτε υπάρχει. Τα τοιχώματα των επωνύμων τότε Ευρωπαίων κατασκευαστών (Αγγλων, Ιταλών, Δανών) ήταν τελείως στεγανά. Πείστηκα ότι μόνον με την εμπειρία υπάρχει κάποια πιθανότητα να φθάσω κάπου.
Το 1964 αρχίζω την εταιρική παραγωγή προπλασμάτων καπνοσυρίγγων, το 1965 κατασκευάζω την πρώτη πίπα εμπειρικά και το 1967 μπαίνω στην κάθετη παραγωγή (δηλαδή από το ερεικοφόρο Ελληνικό δάσος στον καταναλωτή) - ίσως να μην υπάρχει ανά τον κόσμο άλλο εργοστάσιο που κατασκευάζει με κάθετη παραγωγή πίπες καπνού (δηλαδή από το δάσος στον καπνιστή).
Το 1970 αρχίζω την έρευνα, που ολοκληρώθηκε το 1984, για το υγροστατικό σύστημα 1ης γενιάς. Στην περίοδο αυτή δημιουργούμε με τον αδελφό μου το εργοστάσιο της Λαμίας για την παραγωγή επιστομίων από εβονίτη.
Σήμερα, μετά από 40 περίπου χρόνια, έχω φθάσει στην 5η γενιά της υγροστατικής πίπας. Ας τελειώσω όμως λέγοντας ότι η πίπα αυτή, ως προς την απόλαυση, δεν έχει καμιά σχέση με την πίπα ειρήνης, που προσφέρανε οι Ερυθρόδερμοι της Αμερικής.
Μιά συνήθεια με πολλά υπονοούμενα
Eίναι μια συνήθεια που συνοδεύεται απο χιλιάδες υπονοούμενα. Με κοινωνικές, αισθητικές και πολιτιστικές προεκτάσεις. Αποκτιέται δύσκολα και συνοδεύεται από δεκάδες μικρά βίτσια, προσφέρει όμως απολαύσεις λεπτών αποχρώσεων για απαιτητικούς χαρακτήρες. Το κάπνισμα της πίπας είναι, τελικά, ένα σύνολο μικρών τελετουργιών και μεγάλων απολαύσεων.
Η απόλαυση της πίπας δεν προσφέρεται για τους ανυποψίαστους - εκείνους που θέλουν να φτάνουν στην ηδονή νευρικά και γρήγορα, παρακάμπτοντας την περιπέτεια της διαδικασίας. Η βασική προϋπόθεση είναι να έχει κανείς το μεράκι για τις απλές χαρές της ζωής. Και περισσότερο για μια απ' αυτές: την ανόθευτη γεύση του καλού καπνού. Αν σκέπτεστε να καταπιαστείτε με την επιστήμη της πίπας, λάβετε υπόψη άτι οι καπνιστές είναι περίεργοι και ίσως, δύσκολοι τύποι. Αν υποθέσουμε ότι σε έναν επαΐοντα καπνιστή προσφέρονται δυο εναλλακτικές λύσεις - μια ολοκαίνουργια, αρίστης ποιότητας πίπα και η πιο παλιά και "ψημένη" πίπα της συλλογής του - είναι βέβαιο άτι θα προτιμήσει τη δεύτερη. Διότι η απόλαυση είναι το αποτέλεσμα του πολλαπλού συνδυασμού υποκειμενικών παραγόντων, όπως η βολικότητα του επιστομίου, το βάρος, ακόμη και αυτή η αίσθηση του σχήματος ή του φινιρίσματος. Υπάρχουν άμως και άλλες παραξενιές.
Για τον "πρωτάρη"
Το κλασικό παράπονο του άσχετου, "πως την κρατάμε αναμμένη".
Απλό το πρόβλημα. Πρέπει η πίπα να έχει γεμίσει κατά τρόπο που να μας επιτρέπει να ρουφάμε άνετα. Οσο πιο χαμηλά στο μπολ βρίσκεται ο καπνός, τόσο πιο αραιά πρέπει να είναι στοιβαγμένος. Είναι θέμα πείρας...
Πρώτο "στρώσιμο" της καινούργιας πίπας.
Ο αμαθής θα τη γεμίσει μέχρι πάνω, θα την ανάψει και θα βγει στο δρόμο.
Τραγικο λάθος! Κατ' αρχήν, τις πρώτες δυο εβδομάδες δεν την γεμίζουμε ποτέ μέχρι την κορυφή. Αντιθέτως, ξεκινάμε από τη βάση του μπολ και ανεβαίνουμε σταδιακά, ώστε να σχηματιστεί το προστατευτικο στρώμα κάρβουνου που παρεμβάλλεται ανάμεσα στην καύση και στο ξύλο της πίπας. Επίσης, τον πρώτο μήνα την καπνίζουμε μόνο σε κλειστούς χώρους, ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε τη θερμοκρασία της.
Κατηγορίες πίπας Alexander
Natural A
Θα πρέπει να είναι 100% καθαρό γέννημα, χωρίς ρόζους ή μέρος, έστω και μικρό, του κορμού της ερείκης.
Ποσότητα παραγωγής 3-5%.
Natural B
Ολα τα παραπάνω πλην της καθαρότητας. Τα ελαττώματα δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από κεφαλή καρφίτσας ή μικρής πρόκας.
Ποσότητα παραγωγής 8-10%.
Aristocrat C
Ολα τα παραπάνω πλην του μεγέθους και της ποσότητας των ελαττωμάτων, τα οποία έχουν μέγεθος κεφαλής μικρής ή μεγαλύτερης πρόκας.
Ποσότητα παραγωγής 10-25%.
Export X
Το υπόλοιπο ποσοστό ανήκει σ' αυτή την ποιότητα, η οποία είναι πάντα σκουρόχρωμη ή αμμοβoλής ή ρουστίκ.
Μετά τα παραπάνω πρέπει να συμπεράνουμε ότι όσο πιο ανοιχτόχρωμη είναι μια πίπα, τόσο λιγότερα ξένα σώματα (γεμίσματα) έχει. Αυτό μετράει τόσο στο κάπνισμα όσο και στην μακροζωία της πίπας.
Alexander Briar Pipes
Μεσογείων 167 Μαρούσι Ελλάδα 15126
+302106107500-1 +302106107415
